Vastzitten in een verhaal

Je zult als schrijver even niet weten hoe je boek verder gaat ...

Het overkomt ons (schrijvers) allemaal weleens een keer. Je zit midden in een verhaal en het schrijven gaat super, de woorden vliegen je vingers uit. De dag daarna begin je weer vol goede moed, het ging immers hartstikke lekker en in de tussentijd heb je al een paar mogelijkheden bedacht waarmee het verhaal verder kan gaan.


Eerst even het stuk teruglezen dat ik de vorige dag heb geschreven om weer in het verhaal te komen. Hier en daar pas ik een woordje aan, verander een zin iets, verbeter een foutje. Dan kom ik vanzelf bij de laatst geschreven zin van de vorige dag.
Ik lees hem nog een keer. Hoe ga ik verder? De sfeer van het vorige stuk heb ik te pakken, daar ligt het niet aan, maar op de een of andere manier lukt het me niet om te bedenken wat hierop volgt.

Lastig. Dit gedeelte was afgewerkt, klaar. Op naar een volgende scène. Ik had al een paar opties in mijn hoofd om het verhaal te vervolgen. Die lijken nu nergens op te slaan. Waarom krijg ik de mood niet te pakken die ik de vorige dag had? Leeg? Absoluut niet. Het verhaal staat in mijn hoofd als een huis. Het op papier zetten is nu even een ander ding.

De zinnen die ik type pakken me niet. Die zijn het net niet en ze worden net zo snel weer gewist. Nog maar een keer een stuk teruglezen, misschien krijg ik het dan weer te pakken.

Jammer, het komt niet.

Wat doe je in zo'n geval? Ik kan alleen maar vanuit mezelf antwoord geven op die vraag.

• Ik ga iets totaal anders doen. Stofzuigen, de was, poetsen, en ondertussen laat ik het verhaal in mijn hoofd nog een keer voorbij komen.


• Het wil weleens lukken om wat steekwoorden bij de volgende hoofdstukken te schrijven. Ik werk altijd met een zeer uitgebreid document waarin alles komt te staan wat met het boek te maken heeft. Zo maak ik ook van ieder hoofdstuk een beknopte samenvatting van een paar zinnen, met het belangrijkste erin.


• Weg. Eruit, naar buiten. Fietsen, wandelen. Uitwaaien in de letterlijke zin van het woord. Mijn hoofd schoon laten blazen. Het zou ideaal zijn om al fietsende of lopende je verhaal in je hoofd verder te schrijven. Dat lukt mij om de een of andere reden meestal niet. Ik denk dan overal aan behalve aan het verhaal. Waarschijnlijk werkt deze methode daarom zo goed.


• Iets met kralen gaan doen zodat ik even niet aan schrijven hoef te denken.


• Wat rondhangen op internet.


• In het uiterste geval begin ik het hele verhaal van voor tot achter nog een keer te lezen. Maar dat is dan ook het uiterste geval!

Meestal werkt het voor mij prima om een van bovengenoemde dingen te doen om weer helemaal in het verhaal te komen.

Gelukkig heb ik hier niet vaak last van en anders weet ik wat me te doen staat.

Groetjes,
José